کد مطلب:36410 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:809
بنابراین مبارزه با دشمنان حق بر كسی كه حق را شناخته، واجب است و این كار همه روزه و در هر مكان در حكم فریضه ای عینی است. انسان وظیفه دارد كه از روی حق عمل كند و در عین حال به دفاع از حق نیز برخیزد. كافی نیست كه ستمگر نباشید، بلكه لازم است از ستمدیدگان نیز دفاع كنید. [صفحه 24] امام علی (ع)، در نامه ای به كارگزار خود در قلمرو همدان و اصفهان چنین می گوید: ... و اما بعد... فان جهاد من صدف عن الحق رغبه عنه وهب فی نعاس العمی و الضلال اختیارا، فریضه علی العارفین، و انا قد هممنا بالمسیر الی هولاء القوم الذین عملوا فی عباده الله بغیر ما انزل الله... و اما بعد... جهاد با كسی كه از راه حق دور شده و به اختیار خود به سراشیب نابینائی و گمراهی فروافتاده، بر رهروان حق واجب است. ما كمر همت بسته ایم تا با مردمی كه آئین خداوند را نادیده گرفته اند، اموالی را (كه همگان در آن شریكند) غصب نموده اند، حدود شرعی را كنار گذاشته اند، حق را پایمال كرده اند، در زمین فساد پراكنده اند و با قاسطین پیوند دوستی بسته اند نبرد كنیم، (كوردلی آنان تا به جائی است) كه هر گاه خداوند بهترین فردشان را به ولایت بر آنان بگمارد، كینه ی وی را به دل می گیرند، و اگر ستمكاره ای بر آنان فرمانروایی كند، به او مهر می ورزند. در بیدادگری اصرار دارند و در تفرقه افكنی همكاری می كنند. بارها در برابر حق ایستاده اند، و در گناهكاری و ستمگری همدستی نموده اند. چون این نامه به تو رسد مقام خود را به مورد اعتمادترین یارانت بسپار و به سوی ما رهسپار شو تا در كنار ما با چنین دشمنی روبرو شوی، و بدین سان فریضه ی امر به معروف و نهی از منكر را به جای آوری، با حق همراه گردی، و از باطل دور شوی. زیرا ما و تو هیچ یك از پاداش جهاد بی نیاز نیستیم، و خداوند یگانه [صفحه 25] برآورنده ی نیازما و پناه ماست.»[1].
باید با كسانی كه رفتاری مخالف آئین الهی در پیش گرفته اند، مبارزه كرد.
صفحه 24، 25.